2020
Układ żylny
Układ krwionośny tworzą tkanki, żyły oraz naczynia limfatyczne. Funkcją żył jest tłoczenie odtlenowanej krwi z obwodu ciała do przedsionka serca wbrew sile grawitacji. W odróżnieniu od tętnic, budują je cienkie, w dużej mierze pozbawione mięśni gładkich ściany, zaopatrzone w zastawki.
Porównanie żył i tętnic
Różnice między tymi naczyniami występują zarówno w budowie, jak i fizjologii. Ścianę tętnicy buduje gruba mięśniówka, odporna na wyższą zmienność ciśnienia krwi. Mają duże światło, brak zastawek, odpowiadają za transport krwi utlenowanej – o jasnoczerwonej barwie. Transport w tętnicach odbywa się od serca w kierunku narządów. W świetle cienkich naczyń żylnych płynie krew odtlenowana, o barwie ciemnoczerwonej.
Wyróżniamy dwie warstwy żył – mogą być one zlokalizowane powierzchownie lub głęboko. Żyły powierzchowne kończyny dolej tworzą w tkance podskórnej rozbudowaną sieć, która odpowiada za zbieranie krwi ze skóry, tkanki podskórnej i węzłów chłonnych powierzchownych. Do dużych żył powierzchownych możemy zaliczyć żyłę odpiszczelową, odstrzałkową, żyły podeszwowe i grzbietowe stopy. Tworzą zespolenia zarówno między sobą, jak i z żyłami głębokimi kończyny dolnej. Ponadto, każda z nich ma wiele mniejszych dopływów.
Żyły głębokie kończyn dolnych, czyli podpowięziowe, tworzą sieć naczyń, jak sama nazwa wskazuje – pod powięziami kończyn. Pełnią kluczową rolę w cyrkulacji krwi w organizmie, to dzięki nim odbywa się transport większości objętości krwi. Do żył głębokich dystalnych należą żyły piszczelowe przednie, tylne i strzałkowe.
Najczęstsze choroby żył
Do najczęstszych chorób żylnych należy niewydolność żylna oraz dużo poważniejsza, zakrzepica żył głębokich. Pojawiające się pajączki, zgrubienia żylne, zaczerwienienia, obrzęki, to szereg objawów wskazujących na nieprawidłowości w układzie krążenia. W żaden sposób nie należy tłumaczyć tych zmian wiekiem ani „taką urodą”. Wskazują one na zaburzenia w układzie krążenia – zastoje krwi prowadzące do powstawania żylaków, nieleczone, mogą przerodzić się w dużo groźniejszą zatorowość płucną.
Usuwanie żylaków
Żylaki nie są jedynie defektem kosmetycznym. Ich progresja nasila ryzyko powikłań, dlatego usunięcie zmienionych chorobowo fragmentów żył jest konieczne. Obecnie standardem usuwania żylaków jest wykorzystanie światła lasera, a także, w przypadku mniejszych naczyń, skleroterapia. Laserowe usuwanie żylaków pozwala na uniknięcie cięć skalpelem, nie wiąże się z koniecznością pobytu w szpitalu, a z jego zastosowaniem wiąże się niski odsetek powikłań. Skleroterapia to małoinwazyjna metoda polegająca na zamknięciu światła żyły, a co za tym idzie, przepływu krwi za pomocą specjalnego środka chemicznego wprowadzonego za pomocą cienkiej igły.
Jak działa układ żylny po usunięciu żylaków?
Po zabiegu zamknięcia żylaka, czyli zmienionego chorobowego fragmentu żyły, w którym krew ulega zastojom lub płynie w przeciwnym do poprawnego kierunku, dochodzi do jego zarastania, zwłóknienia. Krew, nie mogąc dalej przepływać tym naczyniem, znajduje inną drogę, najczęściej łącząc się z głębokim układem żylnym, który odpowiada za transport ponad 90 procent jej objętości. Nie należy się zatem obawiać o to, że w wyniku korekcji naczyń żylnych krew nie będzie miała którędy przepłynąć. Usunięcie niewydolnych fragmentów układu powierzchownego żył może zatem jedynie polepszyć funkcjonowanie układu krążenia.
Flebologia to dziedzina medycyny zajmująca się stanem żył. Wcześnie wykryte zmiany pozwalają na podjęcie nieinwazyjnego leczenia oraz zahamowania postępu choroby. Kontrola stanu żył za pomocą USG Dopplera pozwala na podjęcie odpowiednich działań. Taka wizyta kontrolna wskazana jest nawet u osób, u których nie występują żadne objawy przewlekłej niewydolności żylnej. Lekarz opowie o nawykach korzystnie wpływających na stan naczyń i układu krążenia, co pozwoli na długo cieszyć się ze sprawności oraz ładnego wyglądu naszych nóg.
